จะเล็กหรือใหญ่ก็ไม่มีผิด

เมื่อวันอังคารในช่วงท้ายของการเรียนวิชาภาคเช้า อาจารย์ได้ให้นักศึกษาออกไปจับไมค์พูดหน้าห้องเรียนถึงเป้าหมายในอนาคตเกี่ยวกับอาชีพ,การงาน,สิ่งที่ตัวเองอยากจะทำและอยากจะเป็นกันค่ะ เราว่ามันเป็นสิ่งที่ดีมากๆเลยถึงแม้จะไม่อยากออกไปพูดหน้าห้องก็เถอะนะ ฮ่าๆๆ (และใช่ค่ะ สำหรับคนที่อ่านบล็อกก่อนๆของเรามาไม่ต้องเดาก็รู้แหละเนอะ ว่าเราออกไปพูดใส่ไมโครโฟนให้อาจารย์และเพื่อนร่วมคลาสฟังว่าเราอยากจะเป็นอะไรงิ)

เพื่อนร่วมคลาสหลายๆคนก็มีคนที่คล้ายๆกันอยู่มากเลยค่ะ ที่เรียนมาทางหนึ่งแต่ถ้าเรียนจบแล้วก็จะแยกไปทางอื่น(เราก็หนึ่งในนั้น ฮ่าๆๆ) มีผู้ชายคนหนึ่งที่เรารู้สึกชื่นชมมากๆเลยค่ะ เขาออกไปรับไมค์ต่อจากเพื่อนแล้วพูดขึ้นมาว่าไม่รู้ว่าตัวเองอยากจะเป็นอะไร เพราะจริงๆก็ไม่ได้อยากจะเข้าคณะนี้ แต่อาจารย์ก็เข้าใจนะคะ พร้อมกับถามเขาไปเรื่อยๆเพื่อที่จะได้ทราบว่าเขามีสิ่งที่ชอบคืออะไร แล้วอยากจะทำอะไรจริงๆกันแน่ ไม่จำเป็นว่าจะต้องไปทางด้านที่เรียนก็ได้ เอาแค่สิ่งที่เขาชอบทำก็พอ ก็ได้รู้กันว่าเพื่อนคนนี้อยากจะเล่นดนตรีตามร้านอาหารแล้วก็รู้อีกว่าเขาก็ได้แต่งเพลงเพื่อส่งประกวดอยู่ด้วย แถมยังมีเพลงที่ได้ถูกรับเลือกอีกตั้งหาก เรานี่อยากจะได้ฟังเพลงนั้นจริงๆ เราชอบคนที่มีความฝันและพยายามที่จะลงมือทำและปั้นมันให้เป็นรูปเป็นร่างขึ้นมาในความเป็นจริงค่ะ ประทับใจมากจนอยากจะให้เขาเปิดยูทูปให้ฟังประเดี๋ยวนั้นเลยจริงๆ ขอให้มีคนฟังเพลงของเขาและให้เขาได้ไปเล่ดนตรีจริงๆก็แล้วกันค่ะ เอาใจช่วยมากๆเลย

แล้วก็มีผู้หญิงอีกคนหนึ่ง เป็นคนที่เราสะดุดตาสะดุดใจมากๆทั้งหน้าตาและทรงผมเป็นเอกลักษณ์ ในคลาสวันแรกเธอไว้ผมยาวนะคะ แต่2อาทิตย์ถัดมาเธอก็เปลี่ยนทรงผมเป็นบ๊อบสั้นแต่ยังคงหน้าม้าเต่อไว้เหมือนเดิม ในคาบนั้นเธอบอกว่าไม่ได้อยากจะเข้ามหาวิทยาลัยนี้ตั้งแต่แรกค่ะ แต่พอเข้ามาแล้วก็รู้สึกดีกับมัน(ตรงนี้ที่ความคิดของเขาเหมือนเราเลย) เธอบอกต่ออีกว่าเรียนจบไปอยากจะเปิดร้านกาแฟค่ะ เราชอบมากๆเลยที่เธอพูดถึงสิ่งที่อยากจะทำด้วยความมั่นใจมากขนาดนี้ เอาใจช่วยมากๆค่ะ หวังว่าสักวันเราจะได้คุยกันบ้างนะ><

ในคลาสนี้ก็มีแต่ความฝันที่น่าสนใจและบุคลิกของเพื่อนๆร่วมคลาสทุกคนถูกแสดงออกมาในตอนที่พูดถึงมันอย่างดีเลยค่ะ ไม่ว่าเป้าหมายของแต่ละคนจะเล็กหรือใหญ่นั้นไม่สำคัญเลย ขอเพียงแค่พูดมันออกมาให้โลกได้รู้นั่นก็เหมือนกับว่าเราจะสามารถทำให้ทุกอย่างเป็นไปได้ทั้งหมดเลยล่ะค่ะ

ถึงแม้การออกไปพูดหน้าห้องจะเป็นเรื่องที่ไม่ชอบใจและอยากทำเท่าไรนักแต่เราก็เชื่อนะคะว่าหลังจากที่ได้ออกไปพูดและเล่าถึงเป้าหมายในอนาคตของตัวเองให้คนกว่าสี่สิบคนได้ฟังนั้นจะเป็นการจุดประกายเล็กๆในจิตใจของทุกคนให้ได้ตระหนักถึงตัวเราเองในอนาคตที่เราอยากจะเป็นได้

เอาใจช่วยทุกๆคนที่มีเป้าหมายและความฝันเลยนะคะ ไม่ว่าจะเล็กหรือใหญ่ ยังไงมันก็จะต้องสำเร็จแน่ๆเลยล่ะถ้าเรามุ่งมั่นและพยายามเพื่อให้ได้มันมา เป็นกำลังใจให้กับทุกคนที่มีความฝันและความอยากในโลกใบเล็กใบนี้ของเรานะคะ

04:02

182010

#ณัชฯไดอารี่