LOVE MYSELF,LOVE Yourself First
คุณคิดว่าความรักคืออะไรกันคะ? ใช่คนๆหนึ่งหรือเปล่า? หรือเป็นสิ่งของ? หรือว่าเป็นสัตว์เลี้ยงที่น่าเอ็นดูกันนะ? หรือจะเป็นแค่อารมณ์,ความรู้สึก? หรือแค่คำหวานๆที่พูดออกมาเพื่อให้คนฟังใจชื้นขึ้นมากันนะ? ยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกว่าคำตอบจะยิ่งเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆไม่มีหมดเลยล่ะค่ะ ความรักนี่ยิ่งใหญ่จริงๆเลยนะ โดยส่วนตัวแล้ว เราคิดว่าความรักเป็นทุกอย่างในโลกเลยล่ะค่ะ ทั้งสิ่งที่เรามองเห็นไม่ว่าจะเป็นสถานที่ ผู้คน สัตว์หรือสิ่งของและสิ่งที่เรามองไม่เห็นเช่นความเจ็บปวดในจิตใจ การมองโลกในแง่ดี การเติบโต ความนึกคิด ความเกลียดชัง ฯลฯ
สิ่งที่เรายกตัวอย่างมาบางอย่างก็ดูเหมือนจะตรงข้ามกับความรักโดยสิ้นเชิงเลยนะเนี้ย ฮา~ แต่ได้โปรดเชื่อเถอะนะคะว่ามันก็คือความรักในรูปแบบหนึ่งจริงๆ ลองนึกและคิดทบทวนดูดีๆนะคะ ความรักมันก็คือตัวของพวกเรานี่แหละค่ะ ในการที่คนๆหนึ่งจะมีชีวิตและเติบโตขึ้นมาได้ก็ล้วนมาจากความรักทั้งสิ้น ขณะนี้ที่คุณมีลมหายใจและกำลังนั่งอ่านบล็อกของเราอยู่นั่นก็ชัดเจนแล้วล่ะค่ะว่าคุณก็มีความรักอยู่กับตัวเหมือนกัน
บางครั้งเราก็รู้สึกนะคะว่าการรักคนอื่นนี่มันช่างง่ายดายเสียจริงๆ เพียงแค่ได้คุย ได้รับการกระทำดีๆจากเขา เราก็สามารถพูดได้เต็มปากแล้วล่ะว่า "ฉันรักคนๆนี้!" แต่การที่จะรักษาความสัมพันธ์ไว้ให้อยู่ไปตลอดนั้นในบางความสัมพันธ์ก็ดูจะเป็นเรื่องที่ยากเช่นกันหรือนั่นอาจเป็นเพราะว่าเรารักคนอื่นจนลืมรักตัวเองไปนะ
คิดๆดูแล้วการรักคนอื่นก็ง่ายกว่าการรักตัวเองจริงๆนั่นล่ะค่ะ แต่ถ้าเราลองมองในมุมกลับกันหากเรารักตัวเองได้ การรักคนอื่นก็ดูจะเป็นเรื่องกล้วยๆไปเลย
ไม่นานมานี้เราก็พยายามที่จะรักตัวเองอยู่ค่ะและมันทำให้เราได้ตระหนักว่ามันเป็นสิ่งที่สำคัญจริงๆเพราะถ้าเราไม่เริ่มที่จะรักตัวเองในวันนั้น ในตอนนี้เราก็คงมานั่งเขียนบล็อกไม่ได้แน่ๆ ฮ่าๆๆ บนผนังตรงข้ามเตียงของเรามีคำว่า I Love Myself. แปะไว้อยู่ค่ะ เขียนโดยเราเองล่ะ แต่ก็ลืมไปแล้วว่าเขียนมันขึ้นมาจากความรู้สึกหรือความคิดแบบไหนแต่มันก็เป็นประโยคที่ช่วยชีวิตเราไว้ในวันที่เราจมดิ่งลงไปในก้นมหาสมุทรของตัวเอง ขอสารภาพเลยว่าเราเคยเกลียดตัวเองมาก่อนค่ะ เกลียดที่ตัวเองเรียนไม่เก่ง เกลียดที่ตัวเองปรับตัวไม่ได้ เกลียดที่ตัวเองทำตามเป้าหมายไม่ได้ เกลียดที่ตัวเองอ่อนแอ เกลียดตัวเองที่ทำให้คนรอบข้างเป็นห่วง เราเกลียดตัวเองในวันนั้นจริงๆ วันที่เราทำอะไรกับชีวิตไม่ได้เลยสักอย่าง จัดการกับตัวเองไม่ได้สักที สิ่งที่ทำได้มีแค่อย่างเดียวคือการร้องไห้ฟูมฟายอยู่แบบนั้นซ้ำไปซ้ำมาในทุกๆวันก่อนจะหลับไป จนมีวันหนึ่งเราเกิดคิดอะไรโง่ๆขึ้นมาเพราะรับตัวเองไม่ได้และสุดจะทนกับชีวิตซังกะบ๊วยแบบนี้จริงๆ แต่ก็ได้เจ้าคำที่แปะไว้กับฝาผนังเรียกสติกลับมาได้ ก็เลยรู้สึกขอบคุณตัวเองในวันก่อนจริงๆค่ะที่เขียนคำนี้แบบตัวใหญ่ๆแปะไว้ และหลังจากเหตุการณ์วันนั้นเราก็ได้เข้าใจถึงการรักตัวเองมากขึ้นค่ะ
การรักตัวเองของเราก็คือการให้อภัยตัวเองในสิ่งที่ผ่านมา ไม่ว่าจะเป็นข้อผิดพลาดต่างๆหรือเรื่องที่น่าอาย เรื่องที่ตัดสินใจผิดและความผิดต่างๆ เราได้ให้อภัยตัวเองไปหมดแล้วในตอนนี้ ความขัดแย้งที่เกิดขึ้นภายในใจ ความคิดโง่ๆที่โผล่เข้ามาในวันนั้น การทำตัวอ่อนแอในวันก่อนและความเกลียดชังต่อตัวเอง เราได้โอบรับมันไว้ทั้งหมดแล้ว
ในตอนนี้เราเลือกสิ่งที่ดีที่สุดให้กับตัวเอง ออกไปทำอะไรที่ตัวเองอยากจะทำ เปิดมุมมองกับการเรียน ตั้งใจและขยันมากขึ้นเพื่อที่จะได้เป็นคนที่ตัวเองสามารถรักได้อย่างหมดใจ ไม่ตั้งมาตรฐานใดๆไว้แล้ว เพราะเราได้รู้จักกับตัวเองแล้ว กฎเกณฑ์ต่างๆที่เมื่อก่อนนี้เราได้ตั้งขึ้นมาเพื่อทดสอบตัวเองมันก็คือเรื่องไร้สาระที่คอยเหนี่ยวรั้งและบีบคอเราไว้จริงๆ ในวันนี้เราได้รู้แล้วว่าไม่ว่าจะเป็นเราในเมื่อวาน เราในวันนี้หรือตัวเราในวันพรุ่งนี้ ก็จะไม่มีข้อยกเว้นใดๆเพราะทุกอย่างนั้นก็คือตัวเราเอง
'어제의 나 오늘의 나 내일의 나 빠짐없이 남김없이 모두 다 나'
ชีวิตคนเราก็คล้ายกับต้นไม้นั่นแหละค่ะ วงปีในเนื้อไม้บ่งบอกว่ามันมีอายุมากี่ปีแล้ว ในปีที่ผ่านมามีปีไหนบ้างที่แห้งแล้งและปีไหนบ้างที่มีน้ำมาคอยหล่อเลี้ยงตลอด รอบปีที่เพิ่มขึ้นมาในชีวิตของเราก็เช่นเดียวกันค่ะ มันก็เป็นส่วนหนึ่งของเรามีทั้งทุกข์และสุขปะปนกันไปคล้ายกับฤดูกาลที่ต้นไม้จะต้องพบเจอเพื่อให้เติบโตขึ้นได้อย่างแข็งแกร่ง จนกว่าจะเติบโตแบบนั้นได้ก็ขออย่าได้ถอดใจหายไปเลยนะคะ อดทนและรอจนกว่าฤดูหนาวนี้มันจะผ่านไปเถอะ
การยอมรับในข้อผิดพลาดและการเชื่อใจในตัวเองเป็นเรื่องที่ยิ่งใหญ่มากจริงๆค่ะ แต่เราก็หวังนะคะว่าทุกคนจะทำได้ รักตัวเองในแบบที่คุณเป็น เปิดใจรับสิ่งต่างๆในตัวตนและจิตใจของตนเองและหลังจากนั้นไม่ว่าคุณจะรักใคร ทุกๆความสัมพันธ์มันจะต้องยืนยาวอย่างแน่นอนเลยค่ะ : )
ณิวณัชฯ 15:53 182808
[[กรี๊สสสสส ไม่ได้อัพบล็อกณิวณัชฯนานมากอ่ะ แง้งงงง รู้สึกยังเขียนได้ไม่ค่อยปะติดปะต่อกันเท่าไร แต่ก็อยากให้คนอ่านได้ทั้งการรักตัวเองและการไม่คิดถอดใจที่จะใช้ชีวิตอันยืนยาวของเราไปนะฮะ ;^; //ไม่เคยเล่าที่ไหนเลยเรื่องตัวเองคิดสั้น(นอกจากบ่นลงทวิต)(ขายวิญญาณสุด ฮืออออ) รู้สึกอ่อนแอ แต่ผ่านมาได้แล้วฮะ 555555 ก็หวังว่าบล็อกนี้จะพอช่วยทำให้เกิดตะกอนความคิดเล็กๆที่ดีต่อการใช้ชีวิตขึ้นมาในใจของคน(ที่ผ่านเข้ามา)อ่านนะคะ ><]]