ภาพถ่าย

เริ่มแรก คุณยังไม่มีตัวตน

ไม่ได้อยู่ในหัวหรือห้วงความคิดของเราด้วยซ้ำ

เรายังมองไม่เห็นภาพ หรือไม่เคยนึกถึงภาพของคุณมาก่อนเลย

และไม่เคยคิดจะนึกถึงด้วยซ้ำ ว่าภาพจริงคุณจะเป็นยังไง

แต่แล้ววันหนึ่ง

เรากลับเริ่มสงสัย ว่าคุณจะมีภาพจริงเป็นยังไง

คนที่เราคุยด้วยในทุกๆวัน คนที่เราไม่เคยพบหน้า

เขาจะมีเสียงเป็นยังไง รอยยิ้มเขากว้างได้แค่ไหน

ตาเขาโตขนาดไหนกัน มีขี้แมลงวันบนหน้ากี่จุด

จะสูงกว่าเรามากไหม ตอนเขาหัวเราะจะเป็นยังไงนะ

และเราไม่รอให้คุณเผยมันออกมา แต่เรากลับออกตามหามันเอง

เราตามหาชิ้นส่วนของคุณ ไปเรื่อย ๆ

มันไม่ครบเสียทีเดียว แต่ก็ทำให้เริ่มเห็นเป็นภาพร่างได้ลาง ๆ

แต่แค่ลางๆ เราก็หวั่นไหวไปไม่น้อยแล้วสิ

จนในวันที่ภาพร่างและภาพจริงได้ซ้อนทับกัน

เราก็ได้เจอผู้ชายคนหนึ่ง เสื้อแขนยาวสีกรมท่า

กางเกงวอร์มสีเทา และรองเท้าผ้าใบสีขาวยี่ห้อเดียวกันกับที่เราใส่

ส่งเสียงทักทายอย่างเป็นมิตร แม้จะมีเหงื่อผุดขึ้นมาตามกรอบหน้า

แต่รอยยิ้มก็ยังสดใสอยู่ดี คุณน่ะ คล้าย.. คล้ายกับภาพร่างของเรามาก

นิสัยเป็นกันเอง

ออกจะซนนิดหน่อย

เหนื่อยก็ไม่บ่น

ชอบยกกล้องขึนมาบังหน้า

กดชัตเตอร์ไปเรื่อยๆ เหมือนอยากจะให้ภาพเรียงกันเป็นวิดีโอสั้นๆ

ชอบอมยิ้มแล้วมองออกไปทางอื่นในตอนเขิน

เราไม่รู้ว่าภาพที่เห็นนี้มันจริงกี่เปอร์เซ็น

แต่ว่ากันตามตรง เราเชื่อไปแล้ว100%

แม้ว่าภาพความรู้สึกระหว่างเราหลังจากวันนั้นมันจะไม่สวยงามนัก

แต่ก็ไม่เป็นไร

เพราะเราได้ถ่ายภาพที่สวยที่สุดของคุณไว้จน'เต็มใจ'แล้ว

ขอบคุณที่ผ่านเข้ามา ขอโทษถ้าเราทำอะไรผิดพลาดไป

ขอให้คุณมีความสุขมากๆ เราคงทำได้แค่นี้

ขอบคุณอีกครั้งนะคะ

คุณจะเป็น'ภาพถ่าย'ที่น่ารักของเราเสมอนะ

022420 : ช่วงหลังเที่ยงคืน

end : 032620